Rothbart definieert temperament als de aangeboren individuele verschillen in reactiviteit en in de mechanismen van zelfregulering, zoals die tot uiting komen in emoties, aandachtsfuncties en motoriek. Temperament levert een belangrijke bijdrage aan de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen. Het heeft een invloed op de leerprocessen en leerervaringen van het kind en beïnvloedt eveneens de wijze waarop ouders en kinderen met elkaar omgaan en hoe kinderen reageren op bepaalde zaken. Het temperament van het kind kan een cruciale rol spelen in de stotterbehandeling, net als de afstemming tussen de vereisten van de omgeving en het temperament van het kind.
Tijdens de eerste dag van deze cursus verdiep je je in de theoretische kadering van het begrip temperament. Onderzoeksbevindingen bij kinderen die stotteren komen uitgebreid aan bod. Aansluitend bespreken we de therapeutische relevantie van temperament bij de stotterbehandeling en illustreren we hoe je het temperament van kinderen en ouders kan evalueren.
Tijdens de tweede dag van de cursus gaan we dieper in op hoe je de interactiepatronen van onder meer ouders en leerkrachten kan afstemmen op het kind. Je leert hoe je de reactiviteit en zelfregulatie van kinderen kan optimaliseren en hun frustratietolerantie of veerkracht kan verhogen. Verschillende praktijkvoorbeelden verduidelijken de aanpak. Tijdens deze tweede dag kan je ook voorbeelden uit je eigen klinische praktijk inbrengen.
De inzichten die je tijdens deze cursus verwerft, zal je na afloop kunnen toepassen en integreren in je diagnostisch en therapeutisch handelen.
SPREKER
- Kurt Eggers, onderzoeker en docent Logopedie en Audiologie Thomas More, associate professor Turku University
DOELGROEP